Miasto Bozen i okolice
Ulubionymi przez mieszkańców miejscami spotkań są ogródki kawiarniane na Piazza Walther oraz tamtejszy posąg minnesingera (trubadur) Walthera von der Vogelweide. Na rogu placu znajduje się kościół wzniesiony w XIV—XV w., zniszczony przez bombardowanie w czasie II wojny światowej i potem odrestaurowany. Został on przemianowany na Duomo (Dom) dopiero w 1964 roku. Obecnie posiada rzucający się w oczy żółto-zielony mozaikowy dach i delikatnie rzeźbioną wieżę.
Kilka ulic dalej wznosi się Chiesa dei Domenicani (klasztor dominikanów). Na murach dość zaniedbanych krużganków klasztoru w oprawie gotyckich maswerków umieszczono freski przedstawiające życie XV-wiecznego dworu. Pod ozdobionym gwiazdami sklepieniem zbudowanej na początku XIV wieku Capella di San Giovanni zachowały się freski ze szkoły Giotta, w tym Triumf śmierci. Dzielnica gotycka Bolzano kończy się po drugiej stronie rzeki Talvera (Talfer), gdzie w roku 1928 Mussolini nakazał budowę Piazza Vittoria (Siegesplatz) i wzniesienie na nim pokrytego gęstymi napisami łuku triumfalnego.
W mieście znajdują się również dwa inne warte odwiedzenia kościoły. Ozdobą XIV-wiecznego kościoła franciszkanów na Via dei Francescani jest wyrzeźbiony przez Hansa Klochera drewniany ołtarz oraz wytworne, pokryte freskami krużganki z tego samego okresu. Drugi kościół stoi na końcu Corso Liberta, w zielonej dzielnicy Gries, na lewym brzegu Talvery. Na głównym placu tej dzielnicy, w cieniu pobliskiego barokowego kościoła wznosi się gotycka Parroc-chiale, posiadająca pięknie rzeźbiony i malowany XV-wieczny ołtarz Michaela Pachera.
Zbocza gór wokół Bolzano pokryte są, do stosunkowo wysokiego poziomu, tarasami winnic, wśród których z dna doliny biegną dwie trasy spacerowe. Początek Passeggiata del Guncina znajduje się na końcu Via Knoller (Knollerstrasse), w pobliżu Parrocchiale w Gries, natomiast Passeggiata Sant’Osvaldo zaczyna się za stacją kolejową na Via Renico (Rentscherstrasse), trawersuje wzgórza i łączy się z biegnącą nad rzeką Talvera ścieżką. Innym położonym w pobliżu miasta ciekawym miejscem jest XIII-wieczny Castello Róncolo (Schloss Runkclstein; dojazd autobusem #1 ze stacji). Zachowane w nim dworskie freski ukazują polowania, tańce i inne sposoby miłego spędzania czasu, jak również grupę rycerzy na koniach (w lecie codz. 10.00-12.00 i 15.00-18.00, w zimie 15.00-18.00).
Z Monte Renon (Rittner), jednego z wyższych szczytów wokół Bolzano, można rozkoszować się widokiem całej okolicy. Z Via Renon (Rittnerstrasse) kursuje kolejka linowa do Soprabolzano (Oberbozen), skąd przez las stworzonych przez erozję słupów ziemnych (pół godziny na północ od COLLALBO) prowadzi ścieżka do innych niewielkich wiosek. Bardziej energiczni turyści mogą spróbować wspiąć się na szczyt (2260 m.), skąd pięknie widać wschodnie Dolomity. Monte Renon staje się jeszcze bardziej interesująca w okolicy święta św. Bartłomieja (24 sierpnia), kiedy to setki miejscowych rolników schodzą się tu na doroczny targ koni.
Gastronomia i życie nocne
Najczęstszymi sprzedawanymi na ulicy (w kioskach na Kornplatz i kawiarniach na Via dei Portici), przekąskami są wurstel i apfel strudel. Na Via dei Portici wśród restauracji wyróżnia się Weisse Traube (Uva Bianca), gdzie można zjeść firmowe drugie śniadanie za 6000 L, przy Via dei Bottai (Bindergasse) mieści się specjalizująca się w daniach tyrolskich restauracja-piwiamia Camllino Bianco (lVeisses Rossel), a we wspaniałej, ale drogiej Griffone (Greif) na Piazza Walther można spróbować zarówno dań włoskich, jak i lokalnych i to w szerokim wyborze (w tym wędzonego jelenia i carpaccio).
Wczesnym wieczorem przy Portici grają uliczni muzycy, a nieopodal znajdują się Bar Gibó i Spaghetti Express (na rogu Via Goethe), najbardziej ożywione lokale w mieście. Poza nimi życie nocne ma dość ograniczony zasięg, a po 21.00 ulice są już puste. W centrum jednak, poza kilkoma barami jest też parę kin. Filmclub Aktuell (Filmclub-Filmrunde), Dr Streitergasse 20, pokazuje filmy europejskie i amerykańskie z dubbingiem włoskim lub niemieckim, w Casa della Cultura (Kulturhaus), Via Sciliar 1 (Schlemstrasse) występują zespoły teatralne, a na stadionie sportowym grają czasem zespoły muzyczne (występy ogłaszają wszechobecne w mieście plakaty).
Podróż w głąb prowincji
Główna trasa autobusowa z Bolzano prowadzi do Cortiny d’Ampezzo (przez Val Pusteria), ale po drodze trzeba się kilkakrotnie przesiadać. Inną, bardziej malowniczą trasą jest Grandę Strada delle Dolomiti (Wielka Trasa Dolomitów). Nie kursują po niej autobusy, ale można łatwo złapać autostop i przejechać przez przełęcze Costalungo, Pordoi i Falzarego. Jak widać już z nazwy, trasa przebiega przez centrum Dolomitów, ale chcąc rzeczywiście nacieszyć się ogromem tych gór, najlepiej przejść się wybranymi szlakami, z dala od tłumu wycieczek autokarowych.
Rowery górskie można wypożyczyć w Vello Sport, Via Grappoli 56 (Weintrauben-gasse), w Bolzano za 25 000 L dziennie, lub 35 000 L na weekend. Kierowcy autobusów zwykle godzą się wziąć rowery do luków bagażowych.
Na masyw Catinaccio istnieje także drugie podejście od strony Bolzano, przez wąski, skalisty wąwóz z czarnego porfiru zwany Val d’Ega (Eggental). Trasę tą można przebyć autobusem z Bolzano, który mija jezioro w CAREZZA AL LAGO (KARERSEE), a następnie Passo Costalunga (Karerpass). Z okolicy tego jeziora można wyjechać głębiej w góry kolejką linową lub też wyjść jednym ze szlaków z wymienionej przełęczy.
Warto pamiętać, że prowincjonalne firmy autobusowe obsługują na ogół tylko miejscowości leżące na terytorium prowincji, tak więc do niektórych miejscowości dojazd z Bolzano nie jest tak łatwy, jak to mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka. Przykładowo, z Trydentu do Canazei kursuje więcej autobusów niż do innych miasteczek w północnej części prowincji.